Ik bespeel historische instrumenten zoals de draailier, cabrette en musette Béchonnet (twee Franse doedelzakken uit de 19de eeuw), hakkebord, 'n beetje renaissanceluit en spinet en - uiteraard - de Zweedse nyckelharpa. Daarnaast ben ik liefhebber van oude schilderijen, meubels en architectuur, verzamel ik oude foto's en boeken, kijk ik het liefst naar oude zwart/wit films en als ik eens een plaatje opzet zal het naar alle waarschijnlijkheid een 78 toeren plaat zijn die ik op m'n His Master's Voice grammofoon uit 1928 draai.
Ben ik daarom een dagdromer die moeite heeft met het heden? Dacht het niet! Want er is een goede reden waarom ik van 'die ouwe zooi' hou. Is het je ooit opgevallen dat ze vroeger zelfs de eenvoudigste dingen met veel vakmanschap en mooie materialen maakten? De liefde voor details? Het mooie ontwerp? Ik ben er weg van!! Voor mij is dat alles een grote bron van inspiratie.
Als ik muziekinstrumenten bouw probeer ik te denken en te werken als 'n vooroorlogse vakman. Ik tel de uren niet, want alleen het eindresultaat telt. Ik werk met de mooiste en beste materialen die ik kan vinden en schrik niet terug voor tijdrovende klusjes, zoals het met de hand politoeren van de instrumenten met mijn eigen 'geheime formule' lak. Zo hoop ik instrumenten te maken die de tijd, met al z'n mode grillen, zal overleven.
Mijn liefde voor oude spullen en de manier hoe ik te werk ga, betekent echter niet dat ik klakkeloos imiteer. Ik heb mijn eigen heel specifieke ideëen over ontwerp en geluid. ik vind het heerlijk om m'n bouwplannen voor de zoveelste keer aan te passen, te experimenteren met andere materialen enzovoort. Het zal nog jaren duren voordat ik daar ben waar ik zijn wil, maar ik ben toch al vrij aardig in de buurt van 'het is modern, maar het had ook antiek geweest kunnen zijn'.
Ik hoop dat je mijn werk mooi vindt!
Nikolaj Marks